Donderdag 23 januari 2025 vertrok een groep pabo 4-studenten onder begeleiding van docent Arry Kraaij en Lisette Koolmees naar Guatemala. Een land met een totaal andere cultuur, waarin gemeenschapszin en verbondenheid centraal staan, maar waar ook onveiligheid, corruptie en diepe armoede dagelijks voelbaar zijn.
De studenten hadden zich goed voorbereid: lessen werden ontwikkeld, presentaties geoefend, en er werd ruim € 10.000 ingezameld voor christelijk onderwijs via het INCE-programma van Woord en Daad. De eerste confrontatie met Guatemala-Stad liet diepe indruk achter. ‘We zagen zwaarbeveiligde wijken, afgeschermd met prikkeldraad en slagbomen, pal naast een vuilnisbelt waar 60.000 mensen leven’, vertelt Kraaij. ‘Autoramen moesten dicht; verkeersregels leken niet te bestaan. En toch: te midden van deze rauwheid vonden we een plek van hoop.’
Die plek was de christelijke Verbena School, waar gesponsorde kinderen onderwijs krijgen. De ontvangst was warm, de liefde tastbaar. ‘Al bij binnenkomst werd ik geraakt door de knuffels van de kinderen’, zegt student Alieke. ‘Je voelde direct: dit is een plek van veiligheid en geborgenheid.’
Voor Kraaij kwam hier het pedagogisch kwintet van W. ter Horst tot leven. ‘Als schatbewaarders omarmen de leerkrachten hun leerlingen, letterlijk én figuurlijk. Niemand wordt buitengesloten, iedereen hoort erbij. Kinderen riepen voortdurend: “Kom, doe met ons mee!”’
‘Wat me raakte, is hoe deze leerkrachten, met veel minder middelen dan wij in Nederland, dagelijks een positief leerklimaat creëren’
Alieke
Roeping
Maar het bleef niet bij veiligheid en spel. ‘Als herders gaven de leerkrachten kennis door’, zegt Kraaij, ‘maar vooral als gidsen stelden ze de grote vragen van het leven. Op de muur prijkte de naam van Jezus, een rood hart ernaast, en daaronder verleidingen als geld en macht met een groot kruis erdoorheen.’ In lessen over respect en normen en waarden werd het priesterlijke zichtbaar. ‘Kinderen leren niet alleen rekenen en taal, maar ook hoe je leeft naar Gods wil, wat je houding is tegenover de ander, en hoe geloof je leven mag vormen.’ Student Alieke voegt toe: ‘Wat me raakte, is hoe deze leerkrachten, met veel minder middelen dan wij in Nederland, dagelijks een positief leerklimaat creëren. Ze blijven vol vertrouwen, ondanks het trauma en geweld dat de leerlingen meedragen. Sommige kinderen halen het einde van hun schooltijd niet, toch geven de leerkrachten liefde, hoop en richting.’
De roeping van deze leraren kwam keer op keer naar voren. ‘God heeft mij hier geplaatst’, vertelde een van hen. ‘Niet in Amerika, ook al is het daar veiliger. Hier ligt mijn taak.’ Voor veel studenten een moment van reflectie. ‘Wat moeten wij deze mensen nog leren?’ vroegen ze aan Kraaij. ‘Zij zijn al zó ver.’
De reis bracht meer dan alleen kennis. ‘Door deze ervaring leer ik mijn zegeningen te tellen’, aldus Alieke. ‘Maar ook kijk ik nu anders naar mijn rol als toekomstige leerkracht. Wat wil ik écht meegeven aan mijn leerlingen?’ Op zaterdag 1 februari keerde de groep terug naar Nederland, vol indrukken en verwondering. De reis naar Guatemala werd een reis naar het hart van het onderwijs. Een plek waar het pedagogisch handelen wordt gedragen door liefde, geloof en toewijding. Een ervaring die beklijft – in het klaslokaal én daarbuiten.